De geschiedenis van de Israëlische vlag

Israëlische vlag. Aan het eind van de 19e eeuw woonden de meeste joden in Europa en in de Arabische landen om de Middellandse Zee. Velen van de Europese Joden assimileerden binnen de niet-joodse cultuur – waaronder een hoogopgeleide joodse advocaat, de in Boedapest geboren Theodor Herzl. Na zijn rechtenstudie aan de Universiteit van Wenen in 1884, schreef Herzl toneelstukken en  artikelen  voor kranten en tijdschriften.

Hij schreef voor de Weense krant Neue Freie Presse. In 1891 stuurde  de redactie van de krant hem naar Parijs om verslag uit te brengen over een militaire krijgsraad van een joodse officier daar, genaamd Alfred Dreyfus.

Jodenhaat

Toen Herzl en zijn vrouw in Parijs aankwamen, konden ze de situatie daar nauwelijks geloven: de aanklachten tegen kapitein Dreyfus waren overduidelijk vals en de krijgsraad was doordrenkt van antisemitisme. Het proces tegen Dreyfus verdeelde Frankrijk en wakkerde een intense jodenhaat aan. Herzl was getuige geweest van antisemitisme in zijn thuisland, het Oostenrijks-Hongaarse rijk, maar hij had gedacht dat Frankrijk anders zou zijn, want Frankrijk was de thuisbasis van de Franse Revolutie en de Verklaring van de Rechten van de Mens.

Herzl raakte ervan overtuigd dat de Europese joden in groot gevaar verkeerden en dat ze dringend een eigen thuisland nodig hadden. Duizenden jaren lang hebben Joden over de hele wereld vurig gebeden voor het moment waarop ze konden terugkeren naar het land Israël en weer in hun eigen Joodse land konden wonen. Herzl besloot er alles aan te doen om deze droom werkelijkheid te laten worden. Na jaren van schrijven en ontmoetingen met Joodse leiders over de hele wereld, riep Herzl in 1897 het Eerste Zionistische Wereldcongres bijeen in Bazel, Zwitserland. Daar riepen hij en een opeenvolging van andere Joodse leiders op tot het stichten van een Joods land. Een van de onderwerpen die ze bespraken was de samenstelling van een toekomstige Joodse nationale vlag.

Nadat het zionistische congres was afgelopen, schreef Theodor Herzl in zijn dagboek: “In Bazel heb ik de Joodse staat gesticht. Als ik dit vandaag hardop zou zeggen, zou ik met een universeel gelach worden begroet. “Over vijf jaar  maar zeker over vijftig jaar zal iedereen het zien.” (Theodor Herzl, 3 september 1897). Hoewel hij het niet meer meemaakte, waren de woorden van Herzl profetisch: negenenveertig jaar, twee maanden en twee weken later is de staat Israël gesticht.

“Hier is onze nationale vlag!”

Op het zionistische congres in Bazel stelde Herzl de vraag welke vorm een vlag voor de nieuwe Joodse staat zou moeten zijn. Terwijl de afgevaardigden  dit  bespraken, stond een Duits-Joodse zionist genaamd David Wolffsohn op en trok de aandacht van alle aanwezigen.

David Wolffsohn is in 1856 geboren in een traditioneel Joods gezin in Litouwen. Hij verhuisde uiteindelijk naar de Duitse stad Keulen en werd een succesvol zakenman. Hij werkte onvermoeibaar om een Joodse staat op te bouwen en zijn mede-Joden te helpen. Toen hij hoorde dat Theodor Herzl opriep tot een Joods land, reisde Wolffsohn naar Wenen om hem te ontmoeten. Hij richtte een groep op die Joden leerde hoe ze het land moesten bewerken en steunde nieuwe agrarische nederzettingen in het land Israël.

Wit-blauw

In 1885 vierden Joodse boeren de derde verjaardag van de oprichting van de bruisende Joodse landbouwstad Rishon Lezion in het hedendaagse Israël door een blauw-witte vlag op te richten. Variaties op deze vlag met blauwe strepen en Mageen David (Davidster) werden al snel symbolen van de ontluikende zionistische beweging.

Tijdens het Eerste Zionistische Congres, toen afgevaardigden over de hele wereld over de vlag debatteerden, is Wolffsohn opgestaan en heeft zijn talliet, zijn joodse gebedssjaal, tevoorschijn gehaald en heeft gevraagd: “Waarom moeten we zoeken? Hier is onze nationale vlag!” Hij zwaaide met zijn talliet met zijn twee strepen op een witte achtergrond naar het publiek.

Wolffsohn  vertelde later: “Op aandringen van Herzl kwam ik naar Bazel om voorbereidingen te treffen voor het zionistische congres. Naast vele andere problemen die mij toen bezighielden, had de essentie van het joodse probleem mijn aandacht. Welke vlag zou in de congreszaal hangen? Toen had ik een idee. We hebben een vlag – en het is blauw en wit. De talliet, het gebedskleed, waarmee we ons wikkelen als we bidden en die wij elke dag dragen; dat is ons symbool. Laten we deze talliet uitrollen voor de ogen van Israël en de ogen van alle volkeren. Dus bestelde ik een blauw-witte (kleur van de hemel) vlag met het Schild van David erop geschilderd. “Zo ontstond de nationale vlag, die boven de Congreshal wapperde.”

Al snel werden de bekende blauw-witte strepen de officiële vlag van Israël.

Blauwe strepen en David Ster op de Israëlische vlag.

De blauwe strepen die veel traditionele Joodse gebedssjaals versieren, vinden hun oorsprong in de Thora, die gebiedt dat de kinderen van Israël “zichzelf tzitzit (draden) moeten maken op de hoeken van hun kleding.” Meestal zijn het zwarte strepen, maar blauw symboliseert de kleur van de hemel. Joodse mannen onderscheiden zich doordat ze de draden aan de hoeken van hun kleding hebben, die hen aan G’d en Zijn geboden doen denken.

In het Hebreeuws heeft elke letter ook een numerieke waarde. De numerieke waarde van het woord voor randen, tzitziet, komt neer op 600. Als je dit optelt bij de vijf knopen en acht draden waaruit elke hoek van tzitziet bestaat, is dit gelijk aan 613. Dit is het aantal geboden in de Thora.

In de oudheid bestond één draad van elke tzitzit uit wol die in een prachtige blauwe kleur was geverfd: “en ze zullen op de tzitzit van elke hoek een draad turquoise (techelet) wol plaatsen. “Het zal voor u tzitziet zijn, zodat u het kunt zien en alle geboden van God kunt herinneren en uitvoeren…” (Bamidbar, Numeri 15:37-39).

Blauw is een bijzondere kleur in het jodendom. G’d wordt metaforisch beschreven als zittend op een saffieren troon. Blauw herinnert ons ook aan de kleur van de lucht en herinnert aan de oneindige aard van de schepping.

De Mageen David (de Davidster) is een recenter Joods symbool. De Magen David, of Schild van David, is een concept dat in de Talmoed wordt genoemd. De Joodse teksten verwijzen naar G’d als Magen David, de beschermer van koning David en het Joodse volk. De Talmoed beschrijft het Schild van David dat hem en zijn nakomelingen beschermt ( Talmoed Pesachim 117b).

Tijdens de Middeleeuwen begon het Mageen David in Joodse gemeenschappen het symbool te worden. Dit begon in Praag en zich verspreidend naar andere gebieden.

12 stammen

De zes punten van de Joodse ster hebben prachtige mystieke interpretaties: de zespuntige ster bestaat uit twee pijlen, één die naar de hemel wijst en één naar beneden naar de aarde, die de interactie tussen het G’ddelijke en het fysieke rijk vertegenwoordigt. Er kan ook gezegd worden dat de zes punten van de ster de zes dagen van de week vertegenwoordigd zijn, waarbij Shabbat wordt vertegenwoordigd door de binnenruimte. De twaalf lijnen die de omtrek van de Joodse ster vormen, kunnen ook de twaalf stammen van Israël vertegenwoordigen. Er wordt ook gezegd dat de stervorm doet denken aan de versterkte schilden die koning David en zijn soldaten gebruikten toen ze de stad Jeruzalem veroverden en er de Joodse hoofdstad van maakten.

Op 28 oktober 1948 werd de bekende blauw-witte vlag de officiële vlag van de nieuwe Joodse staat.

Jarenlang hebben veel mensen over de hele wereld de Israëlische vlag gedemoniseerd en veracht. Een Britse parlement kandidaat schreef dat de Israëlische vlag haar “ziek” deed voelen en “aanstootgevend” was. Zij heeft hiervoor haar excuses aangeboden. Israëlische vlaggen worden verbrand en in plaats daarvan wordt er met de vlaggen van Hamas, Hezbollah en ISIS gezwaaid.  

Het Duitse parlement verbood het verbranden van Israëlische vlaggen – een actie die helaas noodzakelijk  is geworden door de demonisering van de nationale vlag van Israël en verschillende gevallen waarin bendes de vlag van Israël in Duitse steden verbranden om hun haat tegen de Joden en de Joodse staat te uiten. In Nederland zijn vlagverbrandingen niet verboden dus de Israelische vlag wordt ook daar tijdens demonstraties verbrand.

Bron: Aish.com

Gerelateerde berichten

Reageer


15 − acht =