De bedelaars van Israël

Als je op bezoek bent in Jeruzalem, moet je wel of niet geld geven aan de bedelaars?
De meesten van u zullen vast al een bezoek aan Jeruzalem hebben gebracht. Een van dingen die je opvalt als bezoeker zijn de bedelaars die altijd in het straatbeeld zijn. Net als elke stad met veel joodse inwoners zo beschikt Jeruzalem over professionele bedelaars.

Ze vragen om geld, soms ook wel op een brutale manier, maar het
is hun taak en ze werken er hard aan. Ze werken vele uren en elke bedelaar heeft zijn eigen terrein. Sommigen van hen werken voor liefdadigheids organisaties, zoals die ene vrouw die bij de Kotel (Klaagmuur) zit, of die magere kerel op de Midrachov (Ben Jehuda straat), de drukke winkelstraat in het centrum van Jeruzalem.

Ieder die een beetje geld geeft ontvangt een beracha (zegen) en een glimlach voor elke gulle ziel. Dan hebben we nog andere bedelaars die als zelfstandigen werken.

Eerlijk?!

Ze steken hun hand uit of hebben een plastic beker zonder label.
Heel vaak zat ik mij af te vragen wat ik moest doen? Moet je iets geven of nooit? Zal ik hen ervan verdenken dat ze niet eerlijk zijn? De rug toekeren, of juist niet?

Wat zegt de rebbe?

Toen ik mijn rebbe vroeg, “Wat zeggen de Joodse Wijzen? Hoe weet ik of ze het geld echt nodig hebben? Ik weet zeker dat sommigen van hen beter af zijn dan ik.” Zijn wijze antwoord was: “Als zij het vragen, dan hebben ze het nodig, ook al is het alleen maar in hun gedachten en je kan gerust iets geven. “Dus ik geef wel iets als ik ze zie, dat is bijna elke dag, slechts een beetje. Een koopje, denk ik, een zegen voor een paar centen. Natuurlijk hoef je niet altijd en iedereen te geven, maar deze bedelaars geven je de mogelijkheid om een beetje Chessed (liefdadigheid) te doen.

bedelaars
Foto: getarchive (CC1.0)

Hulp aan daklozen een onderdeel van ons werk
Goedkope huurwoningen, een gaarkeuken. Twee dingen die wij doen voor daklozen. Helpt u ook mee?
Lees meer>   

Vaste gast

Sommige bedelaars leven op straat en slapen op allerlei verlaten plekken of ze gaan naar huis. Zo was er een eenzaam vrouwtje die haar eigen huisje had, maar overdag haar ‘werk’ deed met bedelen op straat. Voor zichzelf gaf ze bijna geen geld uit. Ze was een vaste gast bij de gaarkeuken van Jad Ezra en bij een van de gezinnen van Jad Ezra was zij welkom en kwam altijd eten tijdens de Sjabbat en feestdagen.
Op een dag kwam zij bij de familie aangelopen en ze zag er erg bleek uit, ze was ziek. Ze was bang voor de artsen, het ging heel slecht met haar en ze wist dat ze binnen niet al te lange tijd deze materiële wereld zou verlaten.

Misschien vraag je jezelf of dit verhaal wel waar is.

Zij hoorde binnen het gezin een gesprek dat zij grote schulden hadden en niet wisten wat ze moesten doen. Zij is toen met haar laatste krachten naar de bank gegaan en heeft de schulden van dit gezin betaald.

Niet lang daarna is zij overleden.

Misschien vraag je jezelf of dit verhaal wel waar is. Dat maakt eigenlijk niet uit. Deze verhalen worden verteld in Israël want het zegt veel over de mensen die in Israël wonen. Zelfs onze bedelaars en landlopers zijn heilig.

Maar het bovenste verhaal is…..waar!!

Gerelateerde berichten

Reageer


een × 3 =