Elke dag worden er tijdens de gebeden gevraagd om de herbouw van de Tempel. Vier rouwdagen, vastendagen, staan rondom de verovering van Jeruzalem met als dieptepunt de vernietiging van de Tempel.
9 Av – de beroemdste (beruchtste) rouwdag van het Joodse volk.
Ik ben elk jaar weer verbijsterd wat de Joden zichzelf ontzeggen tijdens deze drie weken van rouw, tijdens de negen dagen voorafgaand aan de vastendag van de Negende Av en dag van Negen Av zelf.
Tijdens de negen dagen voorafgaand aan Negende Av zijn er nog meer tekenen van diep rouw.
Behalve dat er drie weken lang geen trouwerijen zijn en geen muziek wordt geluisterd dan komen nog eens de negen dagen.
Tijdens deze negen dagen doe je geen was. Je maakt je huis niet schoon. Neemt geen uitgebreide douche. Je eet geen vlees, geen wijn. Geen nagelsknippen. Geen feestjes. Niet zwemmen in zee, het is een tijd van gevaar. (Als iets hoognodig is om te doen dan mag het wel.)
Die Tempel is er al 2000 jaar niet. Hoe komt het dat het nog steeds zo centraal staat binnen het Jodendom. De hele wereld weet dat er iets speciaals is aan die plek. De Moslims beweren dat het hun derde heilige plaats is. Wat zijn deze oude rotsblokken waard? Het Jodendom gaat toch om mensen en niet om dingen?
De Joodse feesten zijn voor Joden belangrijke mijlpalen in het jaar. Vind hier een volledig overzicht van alle feesten met veel verdiepende artikelen.
Klik hier voor het overzicht>>>
Hoop stenen
Het Jodendom gelooft in een onlichamelijke G’d, dat iconen, schilderijen en beelden verafschuwt, hoe verhoudt zich dat dan tot deze niet-indrukwekkende hoop stenen?
Wanneer wij kijken naar deze rotsblokken en de ruïne vanuit dit perspectief, zien wij dat hun waarde niet alleen een „historische” is. Het zijn geen rotsen met magische krachten. Zij doen ons slechts herinneren aan de tijd toen deze plaats het beste en het schoonste in de mens deed uitkomen en het meest tastbare en concrete van G’d.
De Tempelberg is de plaats waar G’d het dichtst bij Zijn eigen onthulling aan de mensheid kwam, op een permanente en voelbare manier. En het is een plaats waar de mens reikt naar de top van zijn eigen ontzagwekkend vermogen.
Wanneer deze twee dingen tegelijkertijd gebeuren, dan omhelzen als het ware de mens en zijn Schepper elkaar binnen de perimeter van waar „hemel en aarde elkaar kussen.”
Gebonden aan G’d
De essentie van ons bestaan is dat wij een natie zijn die gebonden is aan G’d, dat Zijn morele voorschriften in praktijk brengt en dat daarmee tracht zich met Hem te verbinden.
Er bestaat slechts één klein stukje land dat de mogelijkheid heeft om G’d te ontmoeten, zoveel als G’d toelaat om de mens te verheffen tot de hoogst mogelijke niveau van ons spirituele kunnen. Wanneer wij driemaal per dag bidden, richten wij ons naar dit punt, in de wetenschap dat dit de spirituele pool van de aarde is.
Wij hebben hier niet alleen te maken met slechts geschiedenis en herinnering. Het gaat hier om onze meest essentiële aanwezigheid, met de ziel zelf van het volk en de ziel van de wereld.
Dit is wie wij zijn en dit is onze belangrijkste „plaats.”
En het is onze uitgesproken hoop en verlangen voor de toekomst dat het Joodse volk en de mensheid het hoogst mogelijk spirituele niveau zullen bereiken.
Momenteel helaas, hebben wij nog genoeg reden voor diepe rouw.
Bron: gedeeltelijk Joodsleven.nl
Zijn het alleen maar rouwdagen of zijn er ook positieve elementen die verband houden met het vernietigen van de Tempel? Ik denk aan het einde van de dierenoffers en het ontstaan van Chazal?
Met name de dierenoffers die immers door Maimonides gekwalificeerd werden als een concessie aan de cultuur van de omringende volkeren van Israël. Het gebed in de plaats van het dierenoffer (tefillah bimcom corban) is toch een vooruitgang?